Zou ik met verlangen en geduld,
God, met pijn en roodgebrande ogen,
die vaak moe zijn van het turen,
naar Uw schepping mogen zien,

om dan te vermoeden dat Gij leeft?

Zou ik met liefde en zorg, God,
met mededogen
en gevoel voor recht,
dat vaak in mij wordt aangetast,
naar Uw mensen mogen zien,
om U ervan te verdenken dat Gij in hen leeft?

Zou ik als een blinde mogen tasten,
God, nog dieper dan de huid, het oppervlak, om aarzelend en vol ongeloof
achter de grenzen van mijn ogen te zien dat Gij het zijt,

God, die alles leven geeft?

Ik zou U willen zien en kennen, God,
in ogen die mij dagelijks aanzien.
Zelfs in die van blindgeslagen mensen zou ik willen zien
dat Gij mij aanziet met trouwe menselijke ogen…

Paul Bruggeman/Gerard Zuidberg