Lucas 4, 1-13

Vroeger in Dieren, waar ik ben opgegroeid, was jaarlijks, een groot concours met fanfares, en harmonieorkesten. Ze trokken al musicerend achter elkaar aan op weg naar het wedstrijdterrein. En ze kwamen allemaal door onze straat. Daar stond ook ik met velen langs de kant. De muziek kwam steeds dichterbij en zwol steeds harder aan en ik voelde het in mijn lijf; vooral de slagen op de grote trom; ze klonken door tot in m’n buik… Herkent u dat, die zware slagen.? Het raakt je tot in je binnenste. En op een gegeven moment MOEST ik er gewoon achteraan. Doehoeg… tot later! En dan met de muziek mee! Kriebels in je buik… En dat bijzondere gevoel om erbij te willen horen. Je voelt gewoon: Dat is het, daar moet ik zijn!

Of wij nu kind zijn, jongere of volwassene of wij zijn al wat ouder, wij hebben allemaal weleens te maken met stemmingen. Het ene moment vinden wij het leven fantastisch en op een ander moment vinden wij het maar heel gewoontjes. Dat zit in het leven ingebakken. Want daardoor moet wij steeds opnieuw weer keuzes maken. Keuzen om te doen wat moet en wat goed is en de keuze om te laten wat uiteindelijk niet goed is. Welnu; wij als christenen, wij zijn herschapen tot een nieuw bestaan met Christus de Heer. En het is aan ons om Hem te volgen en na te volgen, door te doen wat Jezus in zijn leven heeft voorgedaan. Maar dat is niet een eenmalige keuze.

En dan het evangelie; De duivel, wie of wat dat ook is, sleept Jezus van hot naar her: van de woestijnvlakte naar een hoge berg, en van de berg naar het dak van de tempel in Jeruzalem; van laag naar hoog, van de woestijn naar de stad, van honger naar verzadiging, van macht naar vervulling en van verachting tot aanbidding. Hier wordt volgens dit beeldverhaal alles aan Jezus getoond wat het leven te bieden heeft. En dan, aan het einde, gooit die kwade macht het Jezus als een gebiedende vraag voor de voeten: ‘Waar sta je?’ Maak je keuze! Jezus wordt bekoord of beproefd als in een test.

En zo wordt ook aan ons, aan u en mij, gevraagd om te kiezen. Waar sta ik? Wat moet ik doen? Vooral als het leven met je op de loop dreigt te gaan. Telkens krijgen wij opnieuw de kans om te kiezen of wij Jezus willen volgen. Dat is niet de makkelijkste weg maar wel de meeste goede weg om te komen tot een betere wereld voor alle mensen en eens het eeuwig leven bij God.

Het zou mooi zijn als we daar kriebels van in onze buik krijgen.
Dat iets in ons, ons helpt om op te staan en de goede weg te gaan, en dat we Jezus volgen.

Fred Hogenelst, pastoor, parochie Paus Johannes XXIII