We zijn op onze reis door de Veertigdagentijd aangekomen op de laatste zondag voor de Goede Week. De hoop van Pasen schemert al door in de woorden van de Heer: ‘Ik ben het licht voor de wereld. Wie Mij volgt loopt nooit meer in de duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.’ Ben je benieuwd naar wat Jezus verder nog had willen zeggen? Hij krijgt de kans niet, lijkt het wel, want de farizeeën breken in! Zij geloven Jezus niet. Hun oren zijn gesloten voor zijn woorden.

De volgende drie punten kunnen je helpen bij het overwegen van de lezing.

1) Jezus belooft ons licht dat leven geeft. ‘God is licht,’ schrijft Johannes elders. Hoe geweldig, dat God ons hart en leven ‘lichter’ wil maken! Als je wordt geconfronteerd met duisternis in jezelf of om je heen, dan mag het geloof werkelijk een bron van troost en kracht zijn. Kun jij er iets van merken als je bidt, naar de kerk gaat, Gods woorden leest, in de geloofsgemeenschap bent? Misschien zou je één moment kunnen herinneren van de afgelopen tijd, waarop God jou ‘licht’ heeft geschonken?

2) ‘Uw getuigenis is niet betrouwbaar,’ menen de farizeeën. Ook wij kennen mensen die niet (meer) geloven. Misschien twijfel je zelf. Je kan ontmoedigd raken als je kijkt naar je huidige leven, tijd en wereld. Hoe ernstig nemen wij Jezus’ woorden? Lees je ze symbolisch, alleen gericht aan de mensen van toen, of durf je te geloven dat ze waar zijn voor jou, dat ze kracht bevatten? Voel je uitgenodigd om op de Heer te vertrouwen. Hij zal zijn licht laten schijnen– ook in de toekomstige generaties!

3) ‘U oordeelt met menselijke maatstaven,’ merkt Jezus op. Het kan goed zijn om stil te staan bij onze (voor)oordelen over mensen.

Wie mag rekenen op jouw aandacht, waardering of vergeving? Welke stap zou jij deze dagen kunnen zetten, om iemand (meer) te benaderen vanuit de ‘maatstaven van God’?
Laura de Vries pastoraal werker Paus Johannes XXIII