Hommage.

Wijze zielzorger
Een soortgelijke ervaring kan ik persoonlijk onderschrijven en met mij vele anderen die een Nederlandse ‘Vader Jozef’ gekend hebben. Kort geleden is hij overleden. In een grote, overvolle kerk namen wij afscheid van hem. Bedroefd en dankbaar. Want ook hij was een wijze zielzorger.
Gedurende meer dan vijftig jaar heeft hij als priester veel hoogte- en dieptepunten van de Nederlandse Kerk meegemaakt. Enkele van zijn jaargenoten zeiden het ambt vaarwel en huwden. Zo niet Vader Jozef. Hij richtte eerst alleen, en later met zijn oudere broer die ook priester is, bijbel- en gebedsgroepen op in een tijd dat dit nog ongebruikelijk was in een parochie. Hij ondervond toen nogal wat onbegrip. Gelukkig keerde het tij, toen de Katholieke charismatische beweging in 1975 officieel in Rome werd binnengehaald.

Vader
Via contacten in het buitenland kreeg hij het verzoek om Foyervader te worden. Een foyer is een gemeenschap van leken onder leiding van een priester die regelmatig retraites geeft, waarbij de leden voor de gasten zorgen. De zalig verklaarde Marte Robin heeft hiertoe via priesters het initiatief genomen. In navolging van de Franse foyers werd de priester Horsthuis in het vervolg met ‘Vader Jozef’ aangesproken.
En inderdaad had hij iets echt vaderlijks voor allen die bij hem te rade gingen. Als biechtvader was hij mild maar zonodig ook streng. Sommigen noemden hem behoudend en conservatief, maar wie hem beter kenden, wisten dat hij een ruim en begrijpend hart had. Hij gaf vaak verrassend originele adviezen en hij wist iemand altijd persoonlijk te bemoedigen door zijn rotsvaste geloof in Jezus, zijn dierbare Vriend. Soms leek het of hij, net als de pastoor van Ars, helder in zielen kon kijken.
Omdat Vader Jozef Horsthuis voorvoelde dat hij door zijn ziekte niet lang meer zou leven, schreef hij voor vrienden en bekenden een afscheidswoord voor zijn bidprentje. Dat eindigt aldus: “Ik ben een gelukkig priester geweest. Nog getuig ik daarvan en wens iedereen die zich aan mijn zorgen heeft toevertrouwd toe, dat hij of zij kan zeggen: ‘Ik ben een gelukkig christen geweest, een gelukkig mens.’ Als dat nog niet zo is, komt dat nog, want Gods weg loopt omhoog. Gefeliciteerd!” Een hoopgevend slotwoord aan het einde van een zegenrijk leven!

Louise Leneman

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

× Contact per whatsapp?