Vlakbij de St. Jan ligt het Iers College. Eén van de bijgebouwen herbergt het ‘Lay Centre’. Circa tien jonge mensen, voor kortere of langere tijd studerend aan één van de kerkelijke universiteiten van Rome, vinden hier een gezamenlijk thuis. Er is grote behoefte aan dit type huisvesting. Een priester of religieus(/-ze) die in Rome studeert kan terecht in een klooster, maar waar moet een leek naartoe? Sommigen bewonen noodgedwongen een dure kamer. Ook bestaan er instellingen als het Lay Centre waar lekenstudenten onderdak vinden in een spirituele omgeving. […]

Het schip, vaak met een kruis in de top van de mast, is een symbool van de Kerk. Het is aan verschillende bijbelteksten ontleend. Zo bleven in de ark van Noach enkele mensen voor de zondvloed gespaard. Toen Jezus met zijn apostelen op het meer van Gennesaret voer, bracht hij een gevaarlijke storm tot bedaren. Ook preekte Jezus vanuit het vissersbootje van Petrus tot de menigte op de oever van het meer.

Kapitein
Het schip als symbool van de Kerk komt vanaf de vierde eeuw voor in de christelijke kunst. […]

Het anker geldt als het christelijk symbool van de hoop. Een anker legt het schip vast in de bodem van de zee, zodat het niet op drift raakt in de storm. […]

Wijze zielzorger
Een soortgelijke ervaring kan ik persoonlijk onderschrijven en met mij vele anderen die een Nederlandse ‘Vader Jozef’ gekend hebben. Kort geleden is hij overleden. In een grote, overvolle kerk namen wij afscheid van hem. Bedroefd en dankbaar. Want ook hij was een wijze zielzorger.
Gedurende meer dan vijftig jaar heeft hij als priester veel hoogte- en dieptepunten van de Nederlandse Kerk meegemaakt. Enkele van zijn jaargenoten zeiden het ambt vaarwel en huwden. Zo niet Vader Jozef. […]

Vele handen
Daar wilde ik meer van weten. Als iets me steeds geïmponeerd heeft, dan wel het feit dat dove mensen elkaar kunnen verstaan door de gebaren van hun handen. Op een goede dag ben ik naar Trevignano getogen, pittoresk aan het meer gelegen. Nederlandse vrienden onthaalden me gastvrij en we gingen op zoek. Al gauw ontdekten we op een pleintje het standbeeld uit 1989 van abate Tommaso Silvestrini. […]

 
Wilde zwijnen
Een Waalse gids nam ons mee de bossen in. Het is een streek die la Marche wordt genoemd. Een plateau met koeien, weiden, bossen. Schijn bedriegt, want dit was een arme streek met een schrale, kalkarme grond waar geen landbouw mogelijk was, vertelde de gids. De ijzerhoudende steen werd in dagbouw gewonnen en in houtgestookte hoogovens produceerde men het ijzer. In twee eeuwen werd het land kaal gekapt. Rond 1800 was het er leeg. Langzaamaan ving een herbebossing aan.
Al wandelend wees de gids op de Amerikaanse eiken en de exotische naaldbomen. […]

De vele duizenden bezoekers die dagelijks de Vaticaanse musea bezoeken, kunnen ook terecht in een postzegel- en muntenmuseum binnen de Vaticaanse muren. Volgens het Vaticaan zijn in het gebouw alle postzegels en munten te zien die de kerkelijke staat sinds 1929 heeft uitgegeven. In dat jaar sloten de Italiaanse dictator Benito Mussolini en paus Pius XI het Verdrag van Lateranen, waardoor Vaticaanstad ontstond.
Ook de bijzondere postzegels en munten ‘Sede Vacante’ worden geëxposeerd. Deze collectors items worden alleen uitgegeven in de periode waarin de zetel van Rome vacant is. […]

Joost van den Vondel
In de 16de eeuw was Anna Bijns een bevlogen strijdster van de Contrareformatie. Zij zag in Luther weinig goeds, onder andere omdat hij voorstander was van het ‘vellen (afbreken) van cloosters, clusen, cellen en capellen’. Al met al was er volgens haar en andere trouw gebleven katholieken ‘meer suers dan soets’ door de Hervorming ontstaan.
In de 17de eeuw – de ‘Gouden Eeuw’ – was Joost van den Vondel één van onze grootste Renaissance dichters. […]

Christelijke naastenliefde
Kerkelijke leiding en particulieren gingen de nood te lijf, gedreven door de geest van christelijke naastenliefde. Zo ontstonden de diaconieën. Dit waren vestigingen waar voedsel werd uitgedeeld, er vond medische en hygiënische opvang plaats, soms was er een badinrichting te vinden, verblijfsmogelijkheid werd geboden aan daklozen. Iedere diaconie had een eigen bedehuis. Een aantal van deze bedehuizen bestaan nog steeds en zijn nu beroemde, oude kerken (bijvoorbeeld Santa Maria in Cosmedin, San Giorgio, SS. […]